Sucralose is een zoetstof die ongeveer 600 keer zoeter is dan de gebruikelijke tafelsuiker, en bovendien is het volledig vrij van calorieën. Bovendien is de werking in de mond anders als bij kristalsuiker – de zoetheid latere smaak en duurt langer, dat wil zeggen, de zoete nasmaak houdt langer vast, zelfs na het doorslikken.
Aangezien sucralose heeft geen voedingswaarde, het kan ook niet tot tandbederf leiden. De oplosbaarheid van sucralose is uitstekend. De stof kan goed worden gemengd met andere voedingscomponenten. Hij is bijzonder warmtestabiel en kunnen gebruikt worden bij het bakken of frituren. In zure producten bewijst dat hij in tegenstelling tot andere zoetstoffen, hoge stabiliteit.
Klinkt tot nu toe goed. Maar waar komt deze wonderbaarlijke innovatie vandaan?
Ontwikkeld werd deze zoetstof in het Verenigd Koninkrijk, maar wordt voornamelijk geproduceerd in de Verenigde Staten. Er is een tafelzoetstof in poeder- of tabletvorm onder de naam “Splenda”, en een vloeibare zoetheid onder de naam “Candys”. Sinds 2005, wordt sucralose ook in Europa toegelaten als additief voor levensmiddelen.
Sucralose is inderdaad gemaakt van suiker, maar tijdens het productieproces worden enkele chlooratomen toegevoegd, waardoor een organische chloorverbinding ontstaat. Sommige vertegenwoordigers van deze “chloorverbinding klassen” hebben in het verleden mooie krantenkoppen gemaakt, zoals het pesticide DDT of “Lindaan”.
Is dit gezond? En bestaan hierover wetenschappelijke studies?
Sucralose geldt, toch onschadelijk. Er zijn vergelijkbare studies over een periode van 20 jaar, die willen dat de veiligheid van deze stof gebaseerde zorgvuldige tests hebben aangetoond. Deze bewijzen worden “over de hele wereld uitgevoerd door diverse instellingen” te verzekeren van de fabrikant. Zelfs kinderen, zwangere of zogende en diabetici moeten kunnen sucralose veilig te consumeren. Sucralose heeft dus geen bijwerkingen en mag niet toxisch (giftig) zijn.
Het heeft geen invloed op de glucosestofwisseling noch effect op de glycemische controle of het serum insuline niveaus. Het menselijk lichaam herkent in sucralose minder koolhydraten, metaboliseert derhalve niet (omdat hij geen enzymen hiervoor heeft) en kan daarom niet worden afgebroken voor energie.
Lange termijn studies bij diabetici, waarbij een grote dosis werd toegediend, bleek dat sucralose heeft geen invloed op bloedglucosecontrole of insulinesecretie.
Als onderdeel van de hierboven beschreven studies (betaald door de fabrikant) Environmental studies werden vervolgens meteen ook uitgevoerd. Het bleek dat sucralose niet schadelijk is voor de dierlijke en plantaardige wereld. Sucralose is biologisch afbreekbaar. In de bodem van het weefsel voor water, zout en wordt kooldioxide verminderd.
Het is duidelijk dat de zoetstoffen van ons mensen (en dieren) opnieuw worden uitgescheiden, omdat we ze niet kan worden afgebroken, en dus deze zoetstoffen ook in het milieu. Maar helaas! Noorse wetenschappers toonden in 2007 aan dat de sucralose niet volledig geëlimineerd door zuiveringsinstallaties en kan ook dieren en planten schaden.
Risico’s en bijwerkingen van sucralose
En het gaat nog verder met het slechte nieuws voor de fabrikanten: Wetenschappers in de VS hebben in feite ook vond dat sucralose heel goed kan worden gemetaboliseerd. Naar hun mening kan dus sucralose niet worden geadverteerd als een calorie-doek. De studies hebben ook aangetoond dat 15 procent van de stof worden opgenomen en opgeslagen in het spijsverteringsstelsel.
Het onderzoek kan geen consument om te weten hoe zijn metabool systeem reageert sucralose. Er is ook het risico dat de darmflora sucralose (tot 50%) wordt verbroken en het pH-niveau in de darm kan worden verhoogd. Het klinkt relatief onschuldig als je niet het belang van de darmflora te leren kennen. Een verstoring van de microbiome kan irritatie van het maagdarmkanaal veroorzaken, zoals lekkende darm syndroom en inflammatoire darmziekten infecties (NCBI). Gedeeltelijke colon resectie kan leiden. Belang zijn de effecten van een verstoorde darmflora naar eigen immuunsysteem en het zenuwstelsel van de darm. Allergieën, auto-immuunziekten en zelfs psychische aandoening kan het beschadigde darmflora te trekken door zelf.
Onderzoek op kleine knaagdieren hebben aangetoond dat de zoetstof het vroegtijdig afsterven van de thymus bevordert, een orgaan dat verantwoordelijk is voor een gezonde groei en voor de ontwikkeling van het immuunsysteem bij kinderen. Na de puberteit sterft de thymus op natuurlijke wijze af, omdat het natuurlijke verdedigingssysteem sterk genoeg is om op zichzelf aangewezen te zijn. Maar wat gebeurt er als je de oefenwieltjes van je lichaam te vroeg wegneemt?
Mensen die gewoon chemotherapie ondergaan of neem aids of hartaandoeningen hebben, moeten volgens wetenschappers de consumptie van sucralose nalaten.
24 uur na de consumptie van een aantal Splenda is gerapporteerd acute bijwerkingen. De lijst omvat niet alleen problemen met de spijsvertering en problemen met het gezichtsvermogen, migraine, allergische reacties, hartkloppingen, epileptische aanvallen, depressie, hyperglycemie en gewrichtspijn. Maar wist je van het uw arts ooit gezegd: “Ik raad elke zoetstof om absoluut vermijden”? Ik in ieder geval dat doen! Als zoetstoffen zoals sucralose in staat zijn om tot schade aan 50% van hun darmflora, is dit niet zonder ernstige gevolgen hebben voor uw gezondheid kan de zoetstof bleiben. Daarbij stimuleert het de eetlust, verhoogt het verlangen naar koolhydraten en induceren van het lichaam om meer vet om op te slaan. Uit het onderzoek blijkt dat de meeste experimenten met sucralose uitgevoerd op dieren werden uitgevoerd. Deze vaak gereageerd met een daling van de rode bloedcellen. De vruchtbaarheid van de mannen is gedaald, in de vrouwtjes was het meer gebruikelijk om spontane abortus. De levensverwachting van de dieren werd verminderd en ze leed worden aangeprezen onder de nieren en hersenbeschadigingen. Waarom zoetstoffen zoals sucralose nog als “dieet” producten? Dat is wat ik noem goede “marketing” …
